نانوذرات ليپيدي به دليل ويژگي هاي منحصر به فرد مانند كنترل آزادسازي دارو ، تغيير ميزان نفوذپذيري پوستي و افزايش در پايداري شيميايي داروهاي وارد شده به آن ها، به عنوان حامل دارو جهت دارورساني از طريق پوست، يكي از مهم ترين موضوعات مورد علاقه تحقيقاتي در صنعت داروسازي مطرح مي باشند. تستوسترون يك داروي يك داروي محلول در چربي است كه تهيه فراورده موضعي ژل از اين دارو تنها در حضور مقادير بسيار بالا از حلال هاي آلي امكان پذير است كه مي تواند عوارض پوستي را به دنبال داشته باشد. در اين اختراع فرمولاسيون پايدار نانوژل تستوسترون با استفاده از نانوذرات ليپيدي حامل تستوسترون با اندازه ذره اي كمتر از 100 نانومتر اندازگيري شده توسط دستگاه زتاسايزر (Zeta Sizer)و الكتروسكوپ الكتروني عبوري (TEM) گزارش مي شود. در فرمولاسيون نانوذرات مورد ادعاي اين اختراع از چربي ها و اسيدهاي چرب با نقطه ذوب نزديك به نقطه ذوب تستوسترون (60-85 درجه سانتي گراد) به منظور حمل بهتر دارو در چربي، استفاده گرديده است. از جمله مزيت هاي روش توليد فرمولاسيون نانوژل تستوسترون در اين اختراع استفاده از سورفكتانت هاي غير يوني آبدوست و چربي دوست براي ايجاد نانو امولسيون پايدار مي باشد. همچنين براي تنظيم pH نانوژل تستوسترون (محدوده 5/6-5/4) از كربوپول به همراه تري اتانول آمين استفاده گرديده است. از برتري هاي ديگر اين اختراع در مقايسه با كارهاي مشابه، عدم استفاده از حلال آلي و استفاده از حلال آب ديونيزه به عنوان حلال سبز بوده است. فرمولاسيون ادعا شده در اين اختراع جهت درمان بيماري هاي آندروژنيك در مدل حيواني و در بيماران آندروژنيك از طريق جذب پوستي مورد استفاده قرار گرفته كه نتايج آن نشان گر نفوذ مقدار مناسب نانوژل از پوست و رهايش تستوسترون با اثربخشي مناسب تر در مقايسه با داروي تستوسترون به تنهايي در محلول روغني بوده است.